Wystawie towarzyszy tekst oraz wiersz napisane przez Jarosława Mikołajewskiego – poetę, pisarza, tłumacza:

→  Jarosław Mikołajewski | Tekst towarzyszący wystawie | Szlak herbaciany

Martwa natura jest prezentacją prac Kojiego Kamojiego i Jacka Sempolińskiego. Chociaż artyści znali się osobiście, a ich dzieła były już wspólnie pokazywane na wystawach zbiorowych, jest to pierwsza sytuacja, gdy ich twórczość została zestawiona w duecie, z inicjatywy Kojiego Kamojiego. Jacek Sempoliński jest artystą należącym do pokolenia Arsenału 55, był malarzem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Koji Kamoji to japoński artysta, od 1959 roku mieszkający w Polsce, a od 1967 roku związany z Galerią Foksal. Okoliczności debiutów artystów to punkty zwrotne w polskiej historii sztuki. Wystawa Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi w Arsenale była manifestacją nowych form malarstwa, będących pogłosem powojennych traum i zerwaniem z doktryną socrealizmu w sztuce zarazem. Galeria Foksal to miejsce powstawania sztuki konceptualnej, pierwszych happeningów, procesów dematerializacji dzieła sztuki.

Obaj artyści, wykształceni jako malarze, swoją twórczość poświęcili zgłębianiu i rozwijaniu abstrakcyjnego języka wizualnego. Ich praktykę artystyczną można określić hasłem: minimum ekspresji, maksimum emocji. Dzieła Kojiego Kamojiego są przełożeniem natury, żywiołów, życia i śmierci na minimalistyczne instalacje, realizacje przestrzenne, reliefy. Malarstwo Jacka Sempolińskiego opiera się na sile i intensywności malarskiego gestu, który wyraża ból i egzystencjalne rozdarcie.

Na wystawie zaprezentujemy prace Kojiego Kamojiego z cyklów Powietrze i Martwa natura stworzonych na przestrzeni ubiegłych dwóch lat. Wybór dzieł Jacka Sempolińskiego został również zawężony głównie do tych, które powstały w ostatnich latach życia artysty. W późnych pracach Kamojiego i Sempolińskiego możemy zauważyć zredukowanie środków ekspresji do jak najoszczędniejszej formy. Prostych linii i rozmieszczania kamyków we właściwym miejscu u Kamojiego, delikatnych pociągnięć pędzla, drobnych gestów dłoni lub wyciskania farb prosto z tubek u Sempolińskiego. Sposoby wypowiedzi artystycznej zaczynają być formą dialogu między prezentowanymi pracami, wybrzmiewają niczym doprecyzowane założenia, obecne od samego początku w twórczości artystów.

Franciszek Smoręda

Wystawa powstała we współpracy z Fundacją Jacka Sempolińskiego.